Rozmowy o Yerdyn

< Do karczmy wchodzi nowa mieszkanka Yerdyn >
- poproszę mięso < mówi dziewczyna i siada przy pustym stole >

Po ciężkich zmaganiach i zawrotach głowy król powrócił do trzeźwości i dawnej świetności. Nadszedł czas na przemówienie:

Oj można, można... Pamiętam jak pewien pasterz pomylił wilka ze swoim psem, końca tej historii domyśleć możecie się sami.

Ale cóż, wróćmy do tematu. Opowiem wam o bitwie pod kryształową górą, działo się to tak:
Gdy słońce schodziło z kryształowej góry, król Jiyam stawił się z armią pod miasta mury.
Armia owego miasta była niepokonana, ich wrogowie padali przed nimi na kolana.
Vrist postanowiło położyć temu kres, zgnieść tytanów niczym małą mysz pies.
Przez 100 dni kroczyli ku chwale, byli odważni, nie bali się wcale.
Gdy doszło do walki, miecze się skrzyżowały, ruszyliśmy na ogrodzenia i obronne wały.
Lecz wróg wykazał się większą siłą, padaliśmy jak muchy, nasz czas chwały minął.
Większość rycerzy opuścił duch, nie pozostał żaden z entuzjazmem zuch.
Lecz król oznajmił: "Mam genialny plan", wybijemy ich wszystkich niczym wilczy klan.
Wykopiemy dół w tej przeklętej górze, wsadzimy dynamity i będzie po górze.
Oszczędzimy strat wśród naszych rycerzy, a poległych w walce Bogu się powierzy.
Zrobiliśmy wszystko według wskazówek, góra się rozpadła niczym wielki rój mrówek.
Wszyscy świętowali, bo było co świętować, nawet król stoicki zaczął się radować.
Co prawda nie wykazaliśmy się specjalnie w boju, lecz naszym sprytem dokonaliśmy wielkiego podboju.
Morał z tej historii jest właśnie taki, że sprytem zwyciężysz, a nie głupotą zawadiaki.

Ach, tak się zagadałem, że pięknej pani nie zauważyłem. Witamy w progach naszej karczmy!

I tutaj się z tobą zgodzę Jiyam " sprytem zwyciężysz, a nie głupotą zawadiaki "


PS. Jiyam zapraszam cię na ślub i na wieczór kawalerski

Zza okna dochodzi czyiś głos...
Zaciekawiony karczmarz wygląda przez okno.Do drzwi zbliża się jakaś muskularna postać.
-Witam panowie!<Krzyknął mężczyzna o imieniu Groith,wchodząc do karczmy>

Tak, nikt nie może podołać smoku rady, sam bym poszedł lecz jam pijany.

- Witaj Laskov < odpowiada dziewczyna >
- To ja Esterka. Muszę się ukrywać. Wszyscy z Iyash mnie poszukują...

- Ah gdyby tak było na prawdę waćpanie < zwraca się do Sadzia >
- Król Iyash już chciał mnie zabić ze swych strzał! Już ma pretensje dlaczego odeszłam do Yerdyn!
< Dziewczyna nagle posmutniała >

- Dlaczego każdy traktuje mnie jak wyrzutka! To, że jestem inna nie znaczy, że nie mam uczuć!
< Dziewczynie spłynęły łzy po policzku >

-Masz rację waćpanie < dziewczyna otarła łzy i poszła do baru >
- Kufel piwa poproszę!
Świętować czas!

Iyashyjka? no proszę co za niespodzianka a tak ogółem z której strony Iyash cię przyniosło?<pyta z nadzieją że odpowie>

- Waćpanowie wszyscy w Iyash nie chcieli elfa. Chcieli ze mnie zrobić pomiota! < rzuciła kuflem o stół tak mocno, że zrobiło się pęknięcie >
- Zaden pies leśny nie będzie pluł mi w twarz!

A Yerdyn to świat moich marzeń...
Śnieg, drzewa istny raj dla śnieżnego elfa.