Rozmowy o Yerdyn

< Dziewczyna wyjmuje z sakwy coś na wzór soli trzeźwiących i przykłada do nosa Sadzia >
- Waćpanie zbudź się!

< mówi przez śmiech >
- Waćpan boi się elfa śnieżnego? Proszę się nie bać nie gryzę.

Generale Sadzio ja natomiast widziałem wiele spiczastouszych jak byłem mały.<sięga po kufel piwa i pije>Często wybierałem się do Elfiej części Iyash ale ta część została doszczętnie zrujnowana z rozkazu króla Iyashu i ja to widziałem na własne oczy ale za to śnieżnego elfa żem nigdy na oczy nie ujrzał,czasem wydawało mi się że ktoś mnie obserwuje z drzew.Może to właśnie wy śnieżne elfy.
Cóż ty robiłaś w Iyash jak jesteś śnieżnym elfem?<zastanawia się czy nie czwiczyła skradania się>

- Nie wiem waćpanie chyba błądziły mi myśli. Tak my jesteśmy jak anioły stróże i każdego obserwujemy. Oh Laskov muszę się ukrywać przed psami leśnymi. Król KaMaZZ ma do mnie pretensje i chciał mnie zabić ze swego łuku.

Jeżeli waćpanowie chcą mogę opowiedzieć jak to z tymi śnieżnymi elfami bywa i jak narodziła się ta rasa.



< Dziewczyna szybko założyła kaptur na głowę >
- Mnie szukają te leśne pokraki. Muszę się ukrywać.

Psy leśne KaMaZZa nawet nie podejdą pod nasze mury , więc nie ma się czego bać .

Jasne opowiadaj waćpanno !


PS . Wejdź na ChatBox`a

< Dziewczyna uśmiechnęła się i zaczęła opowiadać >
- Historia ta od wielu lat przekazywana była różnym pokoleniom. Czas aby i tutaj ktoś się dowiedział co to za istota elf śnieżny. Gdy dzielny ludzki wojak zakocha się w elfce leśnej wtedy wiadomo, że to nieskazitelnie czysta miłość. Elfy śnieżne przychodzą na świat gdy mają takich oto rodziców. Każdy głowi się cóż to za stworzenie Boskie, może to anioł zesłany z nieba? Albo diabeł pod postacią elfa? Tego nikt nie wie.Tylko jedyni którzy poznali tę historię wiedzą co to za istota. Elfy śnieżne są jak anioły stróże, obronią, obserwują, pilnują by nic się nie stało.

< Dziewczyna wyjęła torebeczkę z liści ze swej sakwy >
- Może panowie poczęstują się chlebem elfickim? Pasuje do mięsa i piwa.

< Uśmiecha się >
- Chleb elficki jest wypiekany z najlepszych ziaren pszenicy na świecie. A uprawiano ją bardzo skromnie.

<odłamuje kawałek chleba i wkłada do ust> mmm, pyszne, trzeba przekazać piekarzowi przepis, jeśli się oczywiście panna zgodzi.

< Dziewczyna skinęła głową >
- Ależ oczywiście. Muszę tylko poszukać przepisu w swej księdze. Iyash nie ma takich smakołyków jak elfy. Oni się podają za część rodu elfiego, ale nie są.

<Wcześniej siedzący cicho mężczyzna wreszcie się ocknął>
-Och co?Chleb elficki?Ostatni raz jadłem go na moje piętnaste urodziny!Toż to niezwykły przysmak.Ja chętnie zjem go choćby cały bochen.

- Proszę bardzo! Może waćpan zjeść nawet i cały bochen mam tego więcej.

< Dziewczyna dała mu bochen chleba elfickiego do ręki >

<Chwyta chleb i powoli zaczyna obgryzać pieczywo.>
Dziękuję!Za taką porcję mogę pannę nawet chronić przed tymi dzikusami,mieszkającymi na drzewach!

- Oh dziękuję waćpanie. < Na twarzy dziewczyny pojawiły się rumieńce > na prawdę nie trzeba, ale jeżeli waćpan chce...

Ostatnio trochę dużo podróżowałem i nie mam zajęcia,więc to dla mnie nie problem.

Nie,nie,ja?Jestem tylko wędrownym szermierzem bez zajęcia!Usiądź spokojnie.<Mówiąc to podkreślił gestem ręki.>

- Panowie proszę się uspokoić. < Wstaje i wszystkich uspokaja > Waćpan chciał mi tylko zaproponować obronę przed psami leśnymi.
< Siada i mówi szeptem coś po elficku >