Rozmowy o Yerdyn

- Witajcie przyjaciele! Jak dobrze was widzieć! Już nie jestem elfią nimfą tylko dorosłym elfem. < uśmiecha się serdecznie >

- Podobno miałam coś odczytać, tak? Jakieś nieznane wam symbole...

tak Esterko <odwraca się do nikuska> Nikusek daj ten kamień

Dobrze jest, czekam z niecierpliwością na nadchodzący świt, który zapoczątkuje nową erę, erę Yerdynu.

//Vanhanian ten dział jest do rozmów RP

Vanhanian wstał od stołu i chwiejnym ruchem spowodowanym, nadwyżką alkoholu w jego krwi podszedł do Laskova, przyjacielskim gestem poklepał go po ramieniu po czym, szerząc zęby w uśmiechy rzekł:
-Dzięki Ci przyjacielu za wprowadzenie w panujące tu obyczaje, pijmy razem za chwałę Twoją i moją. - Po tych słowach zasiadł ciężko obok Laskova, rzucił oberżyście sakwę ze złotem i krzyknął.- Najlepszych trunków jakie macie i byle szybko, zaczynam trzeźwieć.- uśmiechnął się.

Zanim Nikusek przekaże kamień może jeszcze jedną kolejkę dla wszystkich postawię?

W tym momencie do karczmy weszła postać odziana w czarną szate z kapturem zasłaniającym twarz i usiadła w najciemniejszym koncie karczmy z dala od innych.

Van spojrzał na ów postać z ciekawością, a zarazem niepokojem. Nigdy wcześniej nie widział nikogo podobnego w tych stronach, jednakże sam jest tu dość krótko. Reszta biesiadujących nie zwróciła nawet uwagi na przybysza w czerni, co trochę go uspokoiło. Teraz jednak ogarnęło go dziwne uczcie "Znam tą gębę", pomyślał po czym uśmiechną się "To jeden z nas, Łowców Yerdynu."

Postać dalej siedziała w kącie nie zwracając uwagi na nic ani na nikogo grzebiąc tylko w kieszeniach swego płaszcza

Jonmarc, spojrzał na niego gdy wychodził ze swojego pokoju. "Całą noc siedział w tym samym miejscu?"-zapytał sam siebie, spoglądając co i raz na Czaha z niedoważaniem, w końcu przypomniało mu się imię nieznajomego. Zbliżył się, po czym usiadł naprzeciw niego i wyszczerzył zęby w uśmiechu. Następnie rzekł:
-Nie przywitasz się z bratem łowcą ?

Podejrzliwy wzrok obarczył Vanhanian po chwili ciszy słychać dało się pomruk:
-Witaj bracie

Strudzony wędrówką wszedłem do karczmy. Rozejrzałem się po całej gospodzie, w środku nie było tłoczno i dobrze, bo nigdy nie lubiłem zbytniego harmideru. Zasiadłem przy jednym ze stołów pośrodku karczmy, gospodarzowi przydałaby się chyba jakaś pomoc, bo cały był zalany piwem, a na podłodze można było zauważyć wyschnięte plamy krwi, pewnie po jakiejś pijackiej bójce.
- Podaj coś rozluźniającego i niezbyt drogiego, bo mam przy sobie ledwo parę monet, w dzisiejszych czasach trudno o uczciwych pracodawców...

nie przejmuj się tym że nie masz pieniędzy masz tu <podaje sakiewkę> i baran dla wszystkich tu obecnych po zimnym piwie albo jak kto woli ciepły miodzie

Potkan, jesteś hojny ale bez potrzeby.- wtrącił Van, uśmiechając się do nieznajomego, rozpoznał w nim kolejnego z Łowców. Klepną Czahae po ramieniu, po czym wstał i gestem wskazał by ten poszedł za nim i dosiadł się do nowo przybyłego.
-Zireael?- zaśmiał się.- Zireael, mizernie wyglądasz, spójrz na te łachmany. A mówiłem, z przemytu rzeką będzie większy zarobek niźli z uczciwej roboty.- ponownie wybuchnął śmiechem widząc, że nawet Zireael uśmiechną się lekko pod nosem. -Potkan, dopisz do mojego rachunku beczkę najlepszego piwa.- Jonmarc wzniósł rękę z kuflem świeżo nalanego piwa w toaście.- Za nas przyjaciele! Dziś każdy Łowca pije na mój koszt!

Widząc że Vanowi się nie odmawia czaha poszedł za nim i przysiadł się do Ziraela