Karczma Quehati

<Ucieszył się iż ktoś poznał jego narodowość>
Witaj szanowny panie!

-No dobra... Taki chłop, co się często kręci koło głównej bramy w zielonej szacie, ciągle dręczy naszych mieszkańców . Nie chcemy rozgłosu, więc możesz go po cichu sprzątnąć .

<szłysząc to sewcool wziął swój kilof i poszedł za facetem w zielonej szacie>

-Hmmmm, ciekawa oferta. W zabijaniu mam lekkie doświadczenie.- cichy śmiech. Po chwili ukazuje swe czarne, pokryte bliznami i ranami dłonie, po czym rusza przed bramę, śledząc osobę w zielonej szacie. Kiedy ta wychodzi wreszcie z terenu zamku, udaje się do lasu. Kamil podąża za nią po czym czai się na osobę w lesie. Kiedy zauważa ją przechodzącą nieopodal niego, cofa się, nie zdradzając swego położenia. Kiedy chłop w zielonej szacie zaczyna opuszczać las, ten wychodzi tuż za niego, po czym jedną ręką zasłania osobie usta, a drugą, wyjmuje z lekko zagiętej pochwy sztylet z wilczej kości, po czym wbija go ofierze w gardło. Świadom zabicia osobnika, puszcza go, po czym ten upada martwy. Sztyletem, odcina kawałek zakrwawionej zielonej szaty. Po wszystkim wraca do karczmy, podchodzi do Kaczki, po czym szepcze.
-Zadanie wykonane, jako dowód masz tu kawałek jego szaty, oblany jego krwią. - wyjmuje z kieszeni kawałek zielonej szaty.

<uśmiecha się>
Dobrze, dobrze mój młody uczniu.
Przejdź na jasną stronę mocy i weź ten klucz do apartamentu nr. 1

Uśmiecha się, czego nie można ujrzeć, ponieważ cień szaty zakrywa mu twarz, po czym odbiera klucze mówiąc.
-Zdecydowanie wolę określenie ciemna strona mocy. - Śmieje się lekko, po czym udaje się do swojego pokoju.

Nie zdążył zabić swoim kilofem ofiary

Wychodzi ze swojego pokoju, siada przy jednym pustym stoliku i siedzi w oczekiwaniu na coś, co może go zaciekawić.

<idzie spać>

<wchodzi> <mówi> Witajcie , dawno mnie tu nie było jak tam życie? <do barmana> Podaj pan ze dwa kufle!

<podaje> A, nic się nie zmieniło właściwie . Mamy przybysza tylko .

<po kilku kuflach, trochę upity mówi> Jeszcze 2 piwka poproszę, na rachunek! Z pieniążkami bieda.

<podaje> No trudno !

Zaczyna przysłuchiwać się rozmowy karczmarza i drugiej osoby, jednak robi to, nie kiwając nawet głową, nie daje po sobie tego poznać.

Wchodzi do karczmy ubrudzony węglem po wielogodzinnym kopaniu w kopalni
-Barmanie proszę, podaj jedno piwo- powiedział zmęczony Trzepak

<wychodzi z karczmy>

<podaje piwo Trzepakowi> Diamenty to znalazł ?

<wbiega do karczmy>
Diamenty! Gdzie?!

Zasmucony Trzepak mówi do karczmarza
:Niestety nie, czuję się jakby ktoś oprócz gildii górników tam był. Brak diamentów w takich pięknych górach...

Ech, szkoda. Piwo poproszę.

<Podaje> A jakieś inne surowce to były ? Coś słabo te zbiory ostatnio .

A żelaza troche było i węgla i odrobine złota

<Zmęczony po długim czasie w karczmie, mówi>
- Żelaza? Potrzebował go pewien przejezdny, sprzedaj mi je a obie strony zyskają.

Dobrze, sprzedam ci je, nie mam już prawie pieniędzy a jakiś zarobek sie przyda...

<Przeszukując kieszenie, mówi>
-Panie, spotkajmy się jutro pod wieczór. W karczmie nie wypada handlować.
<Po chwili rozmyślania mówi>
-Jutro zarobek niemały czeka... jeszcze jeden kufel, barmanie!