Rozmowy o Yerdyn

Czaha wstał i dosiadł do Laskova nadal jednak z ponurą swą miną

Czaha zrobił jak radził mu Laskov jednak nie poprawiło mu to humoru coś trapiło go wreszcie wydusił z siebie niepewnym tonem:
-nie mam ochoty na piwo

-Nie nie jestem głodny
tu zmienił mowe na ledwo słyszalny szept:
-Wiesz co to sentyment do przedmiotu
Zapytał Laskova

Wciąż szeptając powiedział:
-Moja matka zmarła przy mych narodzinach ojciec dał mi gdy miałem 6 lat naszyjnik na którym był ich wspólny portret miałem go zawsze przy sobie był dla mnie rzeczą świętą zwłaszcza po śmierci ojca nosiłem go codziennie aż... aż do wczoraj

Van, wstał od stołu przy którym siedział z Zirealem, który był już dość wstawiony i dobrze bawił się z dwiema niedawno przybyłymi pannami. Podszedł bezszelestnie do Czahae i wbił nóż tuż przed jego dłonią, z dziwnym uśmiechem zaczął mówić:
-Widzisz przyjacielu, też nie miałem łatwo. Pewnie byłbym teraz jednym z naczelnych wodzów Morglanu, ale los chciał inaczej. Ja również straciłem wszystko, w tym ukochaną mi osobę.- ciarki przeszły mu po plecach i zlał go zimny pot, na myśl o tamtych wydarzeniach.- Wiem co to cierpienie, mów szybko, kogo mamy zabić by odzyskać Twoją własność.- spoważniał i spojrzał na Laskova.- Zgadzasz się ze mną ?

-Więc jesteście gotowi iść tam ze mną by pomóc mi w odzyskaniu mego cennego naszyjnika
powiedział rozweselony z dziwnym błyskiem w oku
-Dobrze więc udamy się na jedynych którzy posiadają prawo do łuków a wtedy to prawo już im nie pomoże
Humor wyraźnie poprawił mu się

< Wstała i podeszła do Czahy mając lekko krzywy uśmiech >
- Ja również straciłam ukochane osoby < po chwili do oczu dziewczyny napłynęły łzy >
- Straciłam całą swą rodzinę przy wojnie. Tylko ja zostałam. < Dziewczyna dosiadając się blisko Laskova zdjęła swój złoty medalion mówiąc :

- Strea anserte < przeczytała i popłakała się >
- Po elficku znaczy rodzina z tobą. Pomogę Ci Czaha przydam się na coś.

-Dobrze ruszajmy więc, nie możemy tracić czasu.- rzekł Van, wyrywając swój sztylet ze stołu, następnie schował go do buta. Położył prawą dłoń na rękojeści swego miecza, który przypięty był do jego grubego, ale i wysłużonego skórzanego pasa. Odwrócił się w stronę Ziraela, by oderwać go od dwóch panien, wyraźnie zainteresowanym nim, lub jego sakwą. Chwycił go mocna za rabie i szybkim ruchem przyciągnął do siebie.- Nie ma czasu-dodał po chwili.- Esterka, każda pomoc się przyda.- uśmiechnął się, bowiem już niejednokrotnie walczył u boku elfów. Zwrócił wzrok w stronę Czahaa. -Gdzie to jest ?

Wchodzi i widzi wybiegające osoby ?
- no Dobra... ostrzegam że juz nie będe wam doradzał i nie będę was opatrywał jak przyjdziecie. Bo i tak zrobicie co chcecie, zresztą on i tak mógł mu spać do śniegu, więć szanse na znalezienia są prawie niemożliwe zwłaszcza ze teraz pada

-W takim razie chodźmy wszyscy mój medalion spoczywa w rękach gruby zbójów mających swą siedzibę niedaleko Iyash napadli mnie przestrzelili noge i rękę co sprawiło iż walka była dla nich łatwą lecz niech nie myślą że dadzą sobie rade z nami wszystkimi.
po tych słowach wstał wyraźnie rozweselony i duszkiem wyżłopał zawartość kufla który wcześniej położył przed nim Laskov

-Więc przyjaciele moi do boju! Odbijmy ten medalion z rąk tych zbójów! Prowadź czahao!
Po czym wstał i już zbliżał się do wyjścia z wyciągniętym mieczem i tarczą.
-Idźmy już! Im prędzej złapiemy bandytów tym lepiej! Niech oni nie myślą, że się tak łatwo damy pokonać!

Sadzio... założę sie o 2 kufle piwa ze przynajmniej 1 będzie ranny, przyjmujesz zakład ?

-Zatem chodźmy za mną
po czym wstał już szedł do wyjścia ale cofnął się i podszedł do DreNa i powiedział
-uwierz mi że tobie na przekur wszyscy wrócimy zdrowi a pierwszego rannego zostawię by nikt nie wrócił z raną
zaśmiał się i poszedł

No pewnie, podejdziecie do bandytów spytacie grzecznie czy oddadzą naszyjnik, oni wam go dadzą i jeszcze piwem poczęstują tak ? hahaha, myślisz ze bandyci tak po prostu wam go dadzą ? będziecie walczyć na ich terenie naszpikowanym pułapkami. w każdym razie powodzenia

-Twoje pozytywne nastawienie sprawia że mam ochote zabrać cie tam siłą i rzucić na którąś z tych pułapek żeby było mniej ofiar
widać było po nim wyraźną irytacje

hmm.. raczej realistyczne. nie popieram po prostu nadstawiana życia ze jakiś naszyjnik

-eh przez ciebie ludzie tacy jak ja i Esterka mogliby mieć ochote wbić sobie sztylet w szyje chociaż nie wiem jak ona ja wolałbym wbić tobie coś w szyje .. o nie czekaj już mi przeszło ale i tak pójdę nawet sam jak będzie trzeba

dobrze że przeszło bo prawie popuściłem w gacie...<sarkazm> w każdym razie powodzenia

-Zakończmy te głupią kłótnie która nie prowadzi do niczego w każdym razie zamierzam przynieść ci jakąś pamiątke